เมื่อการเรียนรู้ที่ดีที่สุดคือการได้ลงมือทำด้วยตัวเอง แต่คนเป็นพ่อแม่จะใจแข็งพอปล่อยให้ลูกน้อยของตนออกไปล้มลุกคลุกคลานตามลำพังเพื่อเรียนรู้การใช้ชีวิตในโลกกว้างได้ไหม

ในเรื่อง แม่มดกิกิผจญภัย ตามธรรมเนียมเก่าแก่ของผู้สืบเชื้อสายแม่มด เมื่ออายุครบ 13 ปี ทุกคนต้องตัดสินใจว่าจะเป็นแม่มดหรือเป็นคนธรรมดา หากเลือกเป็นแม่มดก็ต้องออกเดินทางไกลไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองเป็นเวลา 1 ปี และลองหาทางเลี้ยงดูด้วยเองโดยการใช้มนตร์วิเศษประกอบอาชีพ ฟังดูคล้ายๆ การส่งลูกไปเรียนเมืองนอกเลยใช่ไหมล่ะ เพียงแต่กิกิข้ามขั้นจากการเรียนไปลองทำงานเลย

กิกิเลือกใช้ความสามารถในการขี่ไม้กวาดเปิดร้านไปรษณีย์ด่วนแม่มด รับส่งสินค้าให้ชาวเมืองโคริโกะ เมืองใหญ่ริมทะเลที่เต็มไปผู้คนมากมายต่างจากเมืองเล็กๆ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเธอ ความไม่คุ้นเคยและต้องอยู่ไกลบ้านเป็นครั้งแรกทำให้ท้อใจอยู่หลายครั้ง แต่ทุกปัญหาล้วนทำให้เธอเติบโตและเข้าใจชีวิต เป็นเรื่องที่เธอจะเรียนรู้ได้ดีเมื่อออกมาอยู่ตัวคนเดียว เพราะหากอยู่บ้าน ทุกครั้งที่มีปัญหาคงจะอดขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่ไม่ได้ และพ่อแม่ก็คงไม่อาจทนมองดูเฉยๆ ได้เช่นกัน อย่างน้อยก็ต้องพยายามหาทางผ่อนหนักให้เป็นเบา

สิ่งที่กิกิได้เรียนรู้ไม่ใช่เพียงทักษะในการขี่ไม้กวาดให้เร็วขึ้น แต่เธอยังรู้จักการเอาตัวรอดจากบททดสอบที่กลายเป็นบทเรียนชีวิต เช่น การจัดการงานที่ท้าทายความสามารถ การให้บริการลูกค้าที่แสนจู้จี้จุกจิก หรือการรับมือคำพูดที่ทำร้ายจิตใจจากคนแปลกหน้า แต่ในที่สุดกิจการของเธอก็ผ่านช่วงทดลองงานมาได้และมีลูกค้าจองคิวใช้บริการไม่ขาดสาย นอกจากทักษะเรื่องงาน กิกิยังได้เรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นและสานสัมพันธ์กับผู้คนรอบตัวด้วย

ฝั่งคุณโคกิริผู้เป็นแม่นั้นใช่ว่าจะทอดทิ้งกิกิไปเสียเลย เธอคอยให้กำลังใจอยู่ไกลๆ โดยมีวิธีบอกให้ลูกรับรู้เสมอว่าจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน สิ่งที่เป็นตัวแทนของแม่ข้างตัวกิกินั่นคือ ไม้กวาดรุ่นเก๋าที่เตรียมมาอย่างดีสำหรับการเดินทางและคำสอนต่างๆ ที่เคยหมั่นพูดให้ฟัง เผื่อว่าลูกจะได้นำไปใช้ เมื่อไหร่ที่กิกิรู้สึกว้าวุ่น จดหมายจากแม่จะช่วยให้กำลังใจได้เสมอ

คุณโคกิริไม่สามารถอยู่กับลูกได้ตลอดไป สิ่งที่แม่ทำได้ดีที่สุดคือการเตรียมความพร้อมให้ลูกสามารถใช้ชีวิตในโลกใบนี้ได้ด้วยตัวเอง ความเจ็บปวดและบาดแผลเป็นบทเรียนที่สร้างความแข็งแกร่งให้แก่คนที่ผ่านมันไปได้ แม้จะเป็นห่วงแค่ไหนแต่เด็กทุกคนต้องเติบโตและเสาะหาที่ทางของตน เธอจึงยินดีจะรอต้อนรับการกลับมาของกิกิ พร้อมพูดว่า

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะจ๊ะ แม่รอเจอหนูอยู่เลย”