‘ฆาตกรรมสามัญประจำบ้าน’ เปรียบได้กับจดหมายรักที่ผู้เขียนส่งถึงปรมาจารย์แห่งนวนิยายนักสืบ สำหรับผู้อ่านที่มีใจรักการสืบสวนอาจจะรู้สึกคุ้นเคยกับพล็อตเรื่องแต่ละตอน และนั่นคือความตั้งใจของผู้เขียน
.
เบนจามิน สตีเวนสัน ตั้งใจผสมผสานกลิ่นอายและลายเซ็นนักเขียนรุ่นใหญ่หลายคนเอาไว้ในนวนิยายเล่มนี้ เพื่อเป็นการแสดงความเคารพและชื่นชมต่อนักเขียนในตำนานผู้สร้างแรงบันดาลใจให้เขา เริ่มตั้งแต่หน้าแรกก่อนเริ่มเรื่องที่ เออร์เนสต์ คันนิงแฮม ตัวละครหลัก ยก “บัญญัติสิบประการแห่งเรื่องรหัสคดีของโรนัลด์ น็อกซ์ ค.ศ. 1929” มาเป็นที่ตั้งและจะใช้อ้างอิงตลอดทั้งเล่ม
.
จากนั้นเออร์เนสต์จะค่อย ๆ พาผู้อ่านไปสำรวจความลับดำมืดของครอบครัวคันนิงแฮม ซึ่งเขาย้ำนักย้ำหนาว่า “ทุก ๆ คนในครอบครัวของผมล้วนเคยฆ่าคนมาแล้วทั้งนั้น”
.
กลิ่นอายของ 5 นักเขียนแนวสืบสวนในตำนานที่อยู่ในเรื่องนี้ ได้แก่
.
1. อกาธา คริสตี้ (1890-1976)

เพียงเปิดเรื่องได้ไม่นานก็สัมผัสได้ว่าสตีเวนสันตั้งใจสร้างจุดเกิดเหตุโดยมีคริสตี้ เจ้าแม่แห่งคดีฆาตกรรมใน ‘ห้องปิดตาย’ เป็นต้นแบบ เมื่องานรวมญาติของครอบครัวคันนิงแฮมจัดที่รีสอร์ตสกีหิมะบนภูเขาห่างไกล เกิดพายุกระหน่ำจนทุกคนติดแหง็กอยู่ด้วยกัน มีคนตายไปทีละคน นั่นแปลว่า ‘ฆาตกรอาจอยู่ในหมู่พวกเรา’
.
2. โรนัลด์ น็อกซ์ (1888-1957)

หนึ่งในผู้ก่อตั้งสมาคมนักเขียนนวนิยายอาชญากรรมในช่วงปี 1930 ซึ่งเป็นยุคทองของนวนิยายนักสืบ กฎทองของยุคทองคือ ‘เล่นให้ยุติธรรม’ (fair-play mysteries) ซึ่ง ‘ฆาตกรรมสามัญประจำบ้าน’ ได้อ้างอิงและเล่นกับกฎเหล่านั้นอย่างสนุกสนาน ทั้งยังท้าให้คนอ่านพลิกกลับไปเช็คความถูกต้องของเนื้อเรื่องกับกฎในหน้าแรกอีกด้วย
.
3. เรย์มอนด์ แชนด์เลอร์ (1888-1959)

นักเขียนที่ทำให้นวนิยายสืบสวนแนวดิบเถื่อน (hard-boiled) เป็นที่นิยม ผลงานของเขามักมีความซับซ้อนทางศีลธรรม และสตีเวนสันได้ใช้สิ่งนี้มาเน้นที่การกระทำของตัวละคร รวมไปถึงวิจารณ์บาปในอดีตของสมาชิกครอบครัวคันนิงแฮม
.
4. อาร์เธอร์ โคนัน ดอยล์ (1859-1930)

อย่างที่บอกว่าผู้เขียนอยากให้ผลงานของตัวเองเป็นนวนิยายสืบสวนที่มีความยุติธรรมต่อคนอ่าน นั่นคือไม่แต่งเรื่องตามใจแบบเลยเถิดจนไม่เหลือความเป็นเหตุเป็นผล การเล่าเรื่องด้วยการใช้เหตุผลเชิงตรรกะแบบดอยล์จึงเข้ากับความตั้งใจนี้เป็นอย่างดี
.
5. แดชเชียล แฮมเมตต์ (1894-1961)

อีกหนึ่งนักเขียนในแนว hard-boiled ซึ่งโดดเด่นด้วยความสมจริงที่ดิบเถื่อน และเราขอเตือนว่าสาเหตุแห่งความตายของตัวละครในเรื่องนี้ รวมถึงปมในอดีตอันเป็นต้นตอของความเลยเถิดทั้งปวงนั้นเป็นเรื่องที่ไม่เกินจริง
.
สตีเวนสันให้ความสำคัญกับมรดกที่นักเขียนในยุคทองทิ้งไว้ แต่เขาได้ปรับรูปเปลี่ยนเรื่องแนว ‘ใครคือคนร้าย’ (Whodunit) แบบคลาสสิกให้เข้ากับยุคสมัยใหม่ ทำให้โครงเรื่องและน้ำเสียงของนวนิยายมีความสดใหม่สนุกสนาน แต่ก็ไม่ทิ้งเอกลักษณ์ของนวนิยายสืบสวนที่หลายคนคุ้นเคย

———

ฆาตกรรมสามัญประจำบ้าน
Everyone In My Family Has Killed Someone

ผู้เขียน เบนจามิน สตีเวนสัน
ผู้แปล ทศพล ศรีพุ่ม

จำนวน 472 หน้า
ราคา 449 บาท