“เดินทางไปรอบโลก แล้วไปถ่ายพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันนะ”

นี่คงเป็นประโยคบอกรักที่ไม่มีคำว่า ‘รัก’ ที่ฟูจิชิโระตั้งใจมอบให้ฮารุ แต่สุดท้ายแล้วสัญญากลับไม่เป็นจริงและความรักของพวกเขาก็ต้องจบลงแบบค้างคา จนกลายเป็นที่มาของจดหมายหลายฉบับที่ฮารุส่งถึงอดีตคนรักของเธอขณะเดินทางไปตามประเทศต่าง ๆ ที่ทั้งคู่เคยวางแผนไว้ด้วยกัน

ฟูจิชิโระและฮารุพบกันในชมรมถ่ายภาพของมหาวิทยาลัย ภาพถ่ายจึงกลายเป็นองค์ประกอบสำคัญในหนังและนวนิยายเรื่องนี้ นอกจากจะเป็นสิ่งที่บันทึกความทรงจำแล้ว ภาพนั้นยังเปิดเปลือยความรู้สึก และสื่อสารถึงความในใจของทั้งคู่ได้ดีกว่าคำพูดใด ๆ 

ครั้งหนึ่งที่พวกเขาได้ไปออกทริปถ่ายรูปด้วยกัน ฟูจิชิโระเคยถามว่า “เธออยากถ่ายรูปแบบไหนเหรอ” ฮารุตอบว่า  “ฉันอยากถ่ายภาพของกลิ่นสายฝน อากาศร้อนอบอ้าวของเมือง เสียงเพลงที่แสนเศร้า เสียงแห่งความดีใจ ความรู้สึกชอบใครบางคน อะไรแบบนั้นน่ะค่ะ” 

แม้คำตอบของเธอจะเป็นสิ่งที่ถ่ายรูปไม่ติด แต่ก็เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง ฮารุตั้งใจจะกดชัตเตอร์เพื่อบันทึกห้วงเวลาที่ความรู้สึกอันไร้รูปร่างเหล่านั้นปรากฎอยู่เอาไว้

เมืองอูยูนี ประเทศโบลีเวีย

เมืองปราก สาธารณรัฐเช็ก

เมืองเรคยาวิก ประเทศไอซ์แลนด์

ทั้งสามแห่งนี้อยู่ในความทรงจำครั้งสุดท้ายของฮารุ เราจึงอยากพาทุกคนไปสำรวจความงามและความหมายของสถานที่เหล่านั้นด้วยกัน เผื่อว่าเรื่องราวข้างหลังภาพจะสะกิดให้คุณนึกถึงความทรงจำบางแห่งที่เผลอลืมไปแล้ว

เมืองอูยูนี ประเทศโบลีเวีย

ฮารุบรรยายฉากเปิดเรื่องที่สวยจนต้องกลั้นหายใจแห่งนี้ไว้ว่า

“เมืองนี้ห้อมล้อมไปด้วยทะเลสาบเกลือสีขาวบริสุทธิ์ อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 3,700 เมตร อากาศเบาบาง แต่สะอาดบริสุทธิ์ บนท้องฟ้าสีอ่อนมีเมฆก้อนกลมลอยอยู่ ถ้าฝนตกลงในทะเลสาบเกลือนี้ น้ำจะขังอยู่ตื้น ๆ กลายเป็นกระจกเงาขึ้นมา กระจกนั้นสะท้อนภาพของท้องฟ้า จนเห็นโลกเบื้องหน้าตรงนั้นกลายเป็นท้องฟ้าไปหมด”

เมืองปราก สาธารณรัฐเช็ก

ที่ใจกลางเมืองปรากมีนาฬิกาที่เดินไม่เคยหยุดมา 600 ปีแล้ว นาฬิกาเรือนนั้นตั้งอยู่ในจัตุรัสเมืองเก่า เป็นนาฬิกาดาราศาสตร์ที่บอกข้อมูลเกี่ยวกับดวงดาวบนท้องฟ้า ณ เวลานั้น เช่น ตำแหน่งของกลุ่มดาว เวลาพระอาทิตย์ขึ้นและตก

เวลาของปัจจุบัน อดีต และอวกาศ เกี่ยวพันซ้อนทับกันอยู่บนนาฬิกาเรือนเดียวนี้

นาฬิกาดาราศาสตร์ในเมืองปรากคือจุดท่องเที่ยวที่พลาดไม่ได้ ฮารุตั้งใจถ่ายภาพนาฬิกาเรือนยักษ์ไว้หลายรูปเพราะเธออยากถ่าย ‘เวลา’ เอาไว้

เมืองเรคยาวิก ประเทศไอซ์แลนด์

สิ่งที่แนบมาพร้อมจดหมายฉบับสุดท้ายคือรูปของหาดทรายสีดำขลับเหมือนน้ำหมึก

‘ชายหาดเรย์นิสฟายาร่า’ เป็นชายหาดดำสีดำสนิท ตั้งอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ เมืองเรคยาวิก ทางตอนใต้ของไอซ์แลนด์ บ้านสีขาวหลังเล็ก ๆ ที่มีหลังคาทรงสามเหลี่ยมสีแดง สีน้ำเงิน และสีเขียว เหล่านั้นทำให้เมืองนี้มีลักษณะเหมือนของเล่นจำลองขนาดจิ๋ว คล้ายกับสถานที่จากดวงดาวอื่นที่ใม่ใช่โลกใบนี้

ฮารุชอบเวลาฝนตกแดดออก เธอจึงชอบไอซ์แลนด์มาก เพราะฝนตกแดดออกของประเทศนี้จะมาพร้อมสายรุ้งเสมอ เหนือทะเลสาบเชอร์โทนินมีรุ้งกินน้ำครึ่งวงกลมขนาดใหญ่พาดอยู่ และมีฝูงหงส์ว่ายน้ำเล่น