เมื่อก่อนนักการตลาดอาจมองข้ามประชากรสูงวัยไป แต่ในช่วงหลายปีหลังมานี้ คนสูงวัยได้กลายมาเป็นคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ถูกให้ความสำคัญมากขึ้น

ก่อนหน้านี้เราถูกรัฐบาลบอกมาตลอดว่า “คนที่ข้ามพ้นช่วงอายุหนึ่งไปไม่สามารถมีส่วนร่วมกับสังคมและเศรษฐกิจได้อีกต่อไปแล้ว” พวกเขาจะไม่ใช่ทั้งผู้ให้และผู้รับ แต่พอดูจากอายุขัยที่เพิ่มขึ้น เมื่อถึงปี 2030 คนอายุ 60 ปีสามารถคาดหวังจะอยู่ต่ออีก 20 ปีได้

เงินบำนาญจึงไม่ควรเป็นแห่งพึ่งพาเดียว “ทุกวันนี้นักการเมืองหลายคนรู้สึกว่าผู้สูงอายุควรจะควบคุมโชคชะตาของตัวเองให้มากกว่าช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา” เราจึงหวังว่าจะได้เห็นการขยายตัวของแรงงานสูงวัยในวงกว้างไปพร้อมๆ กับที่นักการตลาดมองว่าพวกเขาคือผู้บริโภคที่ไม่อาจมองข้ามได้อีกต่อไป

มีรายงานบางส่วนที่บอกว่า กลุ่มที่ประกอบไปด้วยคนหลากหลายอายุอาจจะมีความคิดสร้างสรรค์กว่า ยกตัวอย่างเช่น BMW ค้นพบว่าทีมงานที่มีคนหลากหลายรุ่นทำได้ดีกว่าในเรื่องของการคิดและแก้ไขปัญหา

ทีมที่มีคนหลายวัยมองปัญหาในหลากหลายทาง ดังนั้น ยิ่งมีความคิดมากก็ยิ่งได้เปรียบ

แล้วเมื่อปี 2040 มาถึงมิลเลนเนียลพวกแรกก็จะเข้าสู่วัยเกษียณ พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่ถูกพูดถึงมากที่สุด พวกเขาไม่ค่อยสนใจเรื่องการมีบ้านหรือรถ เลื่อนการแต่งงานหรือไม่แต่งงาน แต่หนึ่งในภาพเหมาจำที่ไม่ดีนักของมิลเลนเนียลอเมริกันก็คือ พวกเขาเปลี่ยนงานบ่อยตามอำเภอใจ ความจริงพวกเขาใช้เวลาอยู่กับงานแต่ละงานมากกว่าเจนเอกซ์ และสิ่งที่ส่งผลอย่างมากต่อความพอใจในการทำงานอย่างมากคือ ข้อเท็จจริงว่าประสบการณ์แรกเริ่มในตลาดแรงงานของพวกเขาด่างพร้อยจากวิกฤตการเงินปี 2008

คนแต่ละรุ่นล้วนมีความแตกต่าง แต่มิลเลนเนียลเป็นตัวแทนของจุดเปลี่ยนทางวัฒนธรรม พวกเขาตระหนักว่าตัวเองจะมีชีวิตยืนยาวกว่าคนรุ่นก่อน ดังนั้น เดิมพันในการนิยามวิถีวัยชราจึงสูงขึ้น มิลเลนเนียลยอมจ่ายเพื่อประสบการณ์ ให้ความสำคัญกับเรื่องสุขภาวะ มองหาความมั่นคงในวัยชรา ทั้งหมดนี้ทำให้พวกเขาคือกลุ่มโอกาสสำคัญทางธุรกิจทั้งในปัจจุบันและอนาคต

“พวกเราหลายคนสามารถลงมือทำได้ในวันนี้ เพื่อให้วัยชราไม่ได้หมายความแค่ว่ามีชีวิตอยู่นาน แต่ต้องอยู่ดีด้วย”