ผมจะเล่าเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง ขอให้หยุดสักครู่เมื่อคุณอ่านจบ แล้วตัดสินว่าคนในเรื่องนี้ได้ทำอะไรที่ผิดศีลธรรมหรือเปล่า

“หมาของครอบครัวโดนรถชนตายที่หน้าบ้าน คนในครอบครัวเคยได้ยินมาว่าเนื้อหมาอร่อยดี ดังนั้นพวกเขาจึงชำแหละซากหมา นำมาทำอาหาร และกินเป็นมื้อค่ำ โดยไม่มีใครรู้เห็นว่าพวกเขาทำเช่นนี้”

หากคุณเป็นเหมือนคนที่มีการศึกษาดีส่วนใหญ่ในกลุ่มตัวอย่างงานวิจัยของผม คุณจะรู้สึกรังเกียจขึ้นมาแว่บหนึ่ง แต่คุณก็ยังลังเลอึกอักที่จะบอกว่าคนในครอบครัวนี้ทำอะไรผิด เพราะไหนๆ หมาก็ตายไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ทำร้ายมัน ถูกไหมล่ะ และมันก็เป็นหมาของพวกเขาด้วย ดังนั้นพวกเขาก็มีสิทธิที่จะทำอะไรกับซากของมันก็ได้ หรือเปล่านะ ยิ่งผมเร่งเร้าให้คุณต้องตัดสิน ก็มีโอกาสที่คุณจะตอบผมประมาณว่า “อืม ฉันว่ามันน่ารังเกียจ และฉันว่าพวกเขาควรจะฝังซากมัน แต่ฉันก็ไม่ได้พูดว่ามันผิดศีลธรรมนะ”

ถ้าคุณเป็นชาวตะวันตกที่มีแนวคิดทางการเมืองแบบเสรีนิยมและมีการศึกษาดี คุณก็อาจจะตอบว่า มันก็เป็นสิทธิของเขาที่จะทำอะไรก็ได้ตามต้องการ ตราบที่เขาไม่ไปทำร้ายใคร

แต่ถ้าคุณไม่ใช่ชาวตะวันตกที่เป็นพวกเสรีนิยม (liberal) หรืออิสรนิยม (libertarian) คุณอาจจะคิดว่ามันผิด ผิดศีลธรรมด้วยซ้ำ ที่คนเราจะกินหมาของตัวเอง ถ้าคุณตอบแบบนี้ คุณจะเป็นเหมือนกับผู้คนส่วนใหญ่บนโลกใบนี้ที่ถือว่าการกระทำบางอย่างผิด แม้ว่าจะไม่ได้ไปทำร้ายใครหรืออะไรเลยก็ตาม
(ส่วนหนึ่งจากบทนำ)

ทำไมเราจึงมีความคิดต่อเรื่องความถูก-ผิด เช่นเรื่อง “มื้อค่ำ” นี้แตกต่างกัน ทำไมทั่วโลกจึงมีศีลธรรมแตกต่างกัน แม้กระทั่งภายในสังคมหนึ่งๆ ก็ยังต่างกัน นี่คือก้าวแรกที่จะนำไปสู่ความเข้าใจใน “ความดี-เลว”, “ความถูก-ผิด” ที่คุณยึดถือ ก้าวต่อไปก็คือการทำความเข้าใจว่า ศีลธรรม ความถูก-ผิด ดี-เลว ที่ว่านั้นมีที่มาจากไหน

เตรียมพบกับหนังสือที่จะท้าทายให้คุณตั้งคำถามต่อทุกแนวคิด วิธีคิด ความเชื่อ ถูก-ผิด ดี-เลว และการตัดสินศีลธรรมในใจทั้งของคนอื่นและของตัวคุณเอง