ต่างคน ต่างวัย จะคุยกันได้ไหม?
Published : พฤษภาคม 14, 2024 | Blog | Editor :

‘เด็กสมัยนี้ทำไมไม่อดทนกันเลย’
‘พวกคนแก่นี่แก่แล้วแก่เลยจริง ๆ’
‘คดีดราม่าทวีตล่าฆาตกร’ เล่าเรื่องของ ‘ไทสึเกะ’ ชายอายุห้าสิบกว่าคนหนึ่งที่ถูกต้องสงสัยว่าเป็นฆาตกรที่ฆ่าคนตายแล้วลงรูปอวดผลงานตัวเองบนทวิตเตอร์ เมื่อมีวัยรุ่นพลเมืองดีเห็นทวีตนั้นเข้า เขาก็รีบรีทวีตเพื่อกระจายข่าวออกไป ส่งผลให้ผู้คนบนโลกออนไลน์เริ่มต้นไล่ล่าไทสึเกะ แต่ไทสึเกะยืนยันว่าตัวเองไม่เล่นโซเชียลมีเดียและไม่รู้จักทวิตเตอร์ด้วยซ้ำ บัญชีที่ทุกคนเชื่อว่าเป็นของเขานั้นคือบัญชีปลอม ทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด
นอกเหนือจากการไล่ล่าตามหาคนร้ายแล้ว อีกประเด็นที่ผู้เขียนพยายามสอดแทรกเข้ามาตลอดในเรื่อง นั่นคือ #ความขัดแย้งระหว่างวัย ที่เราจะได้เห็นการปะทะกันของกลุ่มคนทั้งบนโลกออนไลน์และในโลกแห่งความจริง เพราะความแตกต่างของอายุนี้ไม่เพียงส่งผลให้เราใช้ชีวิตต่างกัน แต่ยังมีความคิดวิเคราะห์ต่างกันด้วย
“ตอนแรกฉันคิดว่าทวิตเตอร์เอาไว้ใช้จับเด็กวัยรุ่นโง่ ๆ แต่ที่ไหนได้ ตอนนี้กลับเป็นยุคที่คนมีอายุทำเรื่องโง่ ๆ ซะเองเหรอ”
อย่างในนวนิยายที่มีการเล่าเรื่องผ่านทวิตเตอร์ เราจะเห็นว่ามี ‘วัยรุ่น’ แสดงความเห็นบนช่องทางดังกล่าวเป็นจำนวนมาก นั่นเพราะจากผลสำรวจพบว่าผู้ใช้งานบนทวิตเตอร์ (หรือ X ในปัจจุบัน) ส่วนใหญ่จะมีอายุในระหว่าง 18 – 35 ปี เรียกได้ว่าบนโลกออนไลน์นี้คนเจนซีและเจนวายเป็นใหญ่
แต่ในทางตรงข้าม บนโลกแห่งความจริงอย่างในสังคมการทำงานตามบริษัทต่าง ๆ คนที่เป็นใหญ่และคุมระเบียบอยู่คือคนรุ่นเบบี้บูมเมอร์และเจนเอ็กซ์ (อายุระหว่าง 40-70 ปี) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันที่ประเทศญี่ปุ่นเข้าสู่สังคมสูงอายุแบบเต็มตัว ทำให้ประชากรส่วนใหญ่คือคนแก่ และนโยบายระดับประเทศหลายอย่างก็มีแนวโน้มจะถูกผลักดันโดยคนกลุ่มนี้
#ยิ่งห่างกันมากยิ่งขัดแย้งกันมาก
‘วัยรุ่น’ ส่วนใหญ่มองว่าระบบอาวุโสคือโซ่ตรวนที่ขัดขวางความก้าวหน้า อย่างตัวละคร ‘โชมะ’ ชายคนแรกที่รีทวีตรูปศพจนเกิดเป็นเรื่องเป็นราวนั้น มีความคิดว่าต่อให้คนหนุ่มสาวพยายามเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นอย่างไร สุดท้ายก็สิ่งที่คิดหรือลงมือทำไปก็ต้องหยุดชะงักหรือโดนปัดตกเพราะหัวหน้าในวัย 50 หรือ 60 ไม่ยอมรับ และคนอายุมากมักจะยึดค่านิยมเก่า ๆ ของตัวเองเป็นหลักโดยไม่สนใจความเปลี่ยนแปลง
ส่วน ‘คนมีอายุ’ จะมีความรู้สึกว่าคนรุ่นใหม่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ มักจะปฏิเสธงานที่ได้รับมอบหมายแบบหน้าตาเฉย หรือไม่ยอมขวนขวายหาวิธีแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง เราจะได้อ่านความคิดมุมนี้จาก ‘ไทสึเกะ’ ตัวละครหลักที่มักวิจารณ์การทำงานของรุ่นน้องแบบดุเดือด เขาคิดคติประจำใจว่า ‘การจะเติบโตในสังคมต้องมีวันที่อดหลับอดนอนและกัดฟันสู้’ เพราะฉะนั้นหากเจองานหนักห้ามบ่น
เมื่อคนต่างฝ่ายต่างไม่ยอมรับในกันและกัน แล้วเราจะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร?
สิ่งสำคัญคือความเข้าอกเข้าใจกันและกัน ยอมรับความแตกต่างอย่างเคารพกันโดยไม่เอาอายุ เพศ หรือฐานะ มาเป็นตัวกำหนดความน่าเชื่อถือ ที่สำคัญควรหันหน้ามาคุยกันเมื่อมีปัญหา เพราะความสัมพันธ์ที่เข้มแข็งและใกล้ชิดจะช่วยให้เข้าใจกันมากขึ้น เราไม่จำเป็นต้องเข้าใจกัน 100% แต่ขอให้เปิดใจให้กันเท่านั้นพอ
อันที่จริง ในนวนิยาย ‘คดีดราม่าทวีตล่าฆาตกร’ ก็ได้เสนอทางออกไว้ในเรื่องด้วย ใครกำลังอ่านอยู่แวะมาแสดงความคิดเห็นได้นะคะ 😀
-
Product on saleคดีดราม่าทวีตล่าฆาตกร
฿359฿305
แท็ก
Related Content

แม่มดพราวเสน่ห์ Witch Characters In Movies
ในสังคมโบราณที่ปรากฎการณ์ทางธรรมชาติยังไม่ถูกอธิบายด้วย…

คนญี่ปุ่นสมัยโบราณใช้ ‘ใบทาราโย’แทนกระดาษเพื่อเขียนจดหมายหรือบันทึก
ต้นทาราโยพบได้มากในภูมิภาคชิโกกุและคิวชู ประเทศญี่ปุ่น …

ศาสตร์และศิลป์ใน ‘เลโอนาร์โด ดา วินชี’
ภาพบางส่วนจากเล่มเลโอนาร์โด ดา วินชี ที่นักอ่านหลายท่าน…