“ผมเขียนหนังสือมาทั้งชีวิต แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่อยากเก็บส่วนหนึ่งของชีวิตไว้ตลอดกาลแบบนี้ หรือเป็นเพราะผมกําลังยืนอยู่ต่อหน้าการแยกจากกับคนที่อยู่ด้วยกันมาตลอด 40 ปี…” 

เมื่อก่อนคังชังแร ผู้เขียน ‘วันนี้อาจมีรสเผ็ดเล็กน้อย’  ไม่ค่อยได้เข้าครัวเท่าไหร่ นักเขียนคนนี้มีสถานะใกล้เคียงกับผู้สังเกตการณ์ขณะภรรยาทำอาหาร กระทั่งภรรยาของเขาล้มป่วยด้วยโรคมะเร็ง มันได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นให้คังชังแรลุกขึ้นมาฝึกปรือฝีมือด้านอาหารเพื่อทำให้ภรรยาได้ทาน 

อาหารที่มีรสเผ็ดได้เพียงเล็กน้อย แต่กลมกล่อมขึ้นตามการฝึกฝน และเต็มไปด้วยวัตถุดิบดี ๆ ที่เหมาะสำหรับผู้ป่วยทาน 

เพราะไม่ค่อยถนัดทำอาหาร คังชังแรจึงต้องคอยจดสูตร เขาโพสต์เมนูเกาหลีจำนวนไม่น้อยเก็บไว้ในเฟซบุ๊ก ช่วงแรกเป็นเพียงโน๊ตสูตรอาหาร แล้วเขาก็ค่อย ๆ ปรับ โดยผสมความรู้สึกลงไปในนั้นคล้ายรูปถ่ายสแน็ปช็อต 

หลังจากนั้น การตอบรับอันดีจากบรรดานักอ่านก็ได้เปลี่ยนสภาพโพสต์สั้น ๆ ให้กลายเป็นหนังสือที่บรรจุรสชาติอันอ่อนโยนและความหมายของการรักใครสักคน  

คังชังแรเล่าไว้ในหนังสือ ‘วันนี้อาจมีรสเผ็ดเล็กน้อย’ ว่า “บรรณาธิการชื่อดังคนหนึ่งบอกผมว่า ‘หลังจากอ่านข้อความพวกนั้นแล้วรู้สึกว่ามันซึมลึกเข้าไปในหัวใจ’ คำพูดนี้ทำให้ถุงกักเก็บความเศร้าที่ผมเฝ้าอดกลั้นมาตลอดแตกออก คำว่า ‘ซึมลึก’ เป็นเข็มทิ่มถุงน้ำตาที่บวมเป่ง”  

อีกเรื่องที่น่าสนใจ คือ ภรรยาของคังชังแรทำอาชีพบรรณาธิการ แต่เขามักหลีกเลี่ยงการทำงานกับภรรยา เพราะเธอยึดติดกับความเที่ยงธรรมและชี้ให้เห็นข้อบกพร่องอย่างไม่ปราณีเสมอ ทำเอาคังชังแรเคยเสียใจ และคิดบ่อย ๆ ว่าจะไม่เขียนหนังสือกับบรรณาธิการคนนี้อีก 

ถึงกระนั้น เมื่อภรรยาได้เห็นบันทึกที่กำลังจะกลายเป็นหนังสือเล่มนี้ เธอก็ชื่นชมไว้ประมาณว่า “จากมุมมองของบรรณาธิการ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีทีเดียว มันทั้งพอเหมาะพอดีและงดงาม แม้ความเศร้าจะแทรกซึมซ่อนอยู่ตามจุดต่าง ๆ ประหนึ่งเป็นเงา” 

และมันก็กลายเป็นหนังสือที่บรรจุความทรงจำงดงามของพวกเขาสองคนเอาไว้

“ความเศร้าและความทุกข์ ความขัดแย้งของสิ่งที่ไม่คุ้นเคยทั้งหลาย

ผมหวังว่าทั้งหมดนี้จะกลายมาเป็นความยินดีผ่านตัวหนังสือ” 

คังชังแรกล่าว