ป้ายยาหนังสือจากกองบรรณาธิการ เล่มโปรดของแต่ละคนที่อยากให้นักอ่านลองอ่านตาม

“ฉันเชื่อว่าวัยเยาว์เป็นนิรันดร์และเป็นสากลนะ อาจแตกต่างกันในรายละเอียด แต่วัยเยาว์ของเราแทบทุกคนคงต้องเคยสัมผัสกับความรู้สึกร่วมแบบคล้าย ๆ กันนี้ ในตอนที่เรายังเด็กนัก ยังงี่เง่าในหลาย ๆ เรื่อง

หนังสือเล่มนี้เป็นมากกว่านิยาย แต่เป็นมวลแห่งความทรงจำร่วมของช่วงวัย ของยุคสมัยที่คนอายุเท่า ๆ กับฉันเติบโตมา เป็นอ้อมกอดสำหรับคนที่เจ็บปวดและผ่านอดีตที่โหดร้าย และเป็นเพื่อนที่ช่วยบอกว่าเราไม่เคยเดียวดาย

นายทำให้ฉันคิดถึงตัวเองตอนอายุสิบห้าเท่านาย และวัยเยาว์อันเป็นนิรันดร์ของทุกคนนะ ชาร์ลี”

“แมวปริศนากับใบไม้แห่งคำทำนายเป็นหนังสือที่เล่าเรื่องราวของคน 7 คนที่ต่างก็พบเจอทางตันในชีวิตหลากหลายรูปแบบ และได้พบกับมิกุจิ แมวที่มอบคำใบ้ที่จะกลายเป็นเหมือนเข็มทิศชี้นำทางออกในชีวิต

ในชีวิตจริงที่ไม่มีมิกุจิ สังคมและโลกที่เราอยู่กันทุกวันนี้มันใจร้ายและช่างบั่นทอนกำลังใจในการใช้ชีวิตจริง ๆ แต่การใจดีกับตัวเองด้วยการมีมุมมองในแง่ดีบางครั้งบางคราวก็จำเป็น อย่างน้อย ๆ ก็ให้ช่วงเวลาที่เราคลายความระแวดระวังและตื่นตัวในการใช้ชีวิตเป็นช่วงเวลาที่เราได้ผ่อนคลายจากปัญหาและความตึงเครียด ขนาดวิ่งมาราธอนยังต้องมีช่วงผ่อนแรงเพื่อพักเลย เราไม่จำเป็นต้องหยุดวิ่งหรอก แค่ผ่อนแรงลงบ้างแล้วออมไว้เพื่อให้วิ่งไปถึงเส้นชัยก็น่าจะดีกว่า”

“เช่นเดียวกับความงดงาม ความเปราะบางคือส่วนหนึ่งในชีวิตมนุษย์ทุกคน และหัวใจที่ติดตัวเรามาแต่เกิด ก็เหมือนรอวันที่จะแตกสลายไม่มากก็น้อยอย่างเลือกไม่ได้ แต่สิ่งที่เลือกได้คือการเรียนรู้ใช้ชีวิตร่วมกับบาดแผลนั้น และเข้าใจในอารมณ์ตัวเอง ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม

สิ่งนี้เรียกสั้นๆ ว่า Emotional Agility ความสามารถที่จะปรับตัวด้วยการปรับใจได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ปล่อยให้ตัวเองไหลไปกับความคิดและความรู้สึกแย่ๆ ที่พบเจอในแต่ละวัน”

“เรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในหนังสือเล่มนี้อาจจะดูเหนือจริง แต่จากประสบการณ์และเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ได้ประสบพบเจอมาทำให้รู้สึกว่า แม้จะเป็นเรื่องแต่ง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีทางเกิดขึ้นเลย ยิ่งในยุคที่ทุกคนพากันเอาตัวเองขึ้นไปอยู่ในโลกออนไลน์แบบนี้ ยิ่งคิดว่าเป็นไปได้ด้วยซ้ำ นอกจากความระทึกตื่นเต้นที่หนังสือเล่มนี้มอบให้แล้ว เรายังรู้สึกว่าเรื่องราวในนั้นช่วยเป็น “เบรก” ให้ อย่างน้อย ๆ ก็ฉุกคิดและระวังตัวในการใช้ชีวิตมากขึ้นด้วย

“สำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านเล่มแรก สามารถอ่านเล่มสองนี้เลยก็ได้เพราะมันสามารถชาร์จพลังให้คุณแน่นอน ส่วนคนที่ได้อ่านเล่มแรกแล้ว อาจจะรู้สึกเหมือนผมที่นอกจากจะเหมือนได้ชาร์จพลังอีกรอบแล้ว เล่มสองนี้ยังเหมือนเป็นโอกาสดีที่หลังจากอ่านเล่มแรกผ่านมาหนึ่งปีเราเปลี่ยนไปไหม ได้ทบทวนความฝันและชีวิตจริงของตัวเองอีกครั้งว่ามันขยับมาทาบกันหรือยัง ปมช.ขอตัวเองยังเหมือนเดิมไหม และคุณค่าในตัวเองยังอยู่ดีเหมือนเดิมหรือเปล่า”

“เราทุกคนเคยทำผิดพลาดและอาจพบเจอความเจ็บปวดมากมายในชีวิต สิ่งสำคัญคืออย่าปล่อยให้อดีตหรือคนอื่นมาตัดสินตัวเราไปทั้งชีวิต การยอมรับตัวตนที่เคยผิดพลาดและการก้าวข้ามความเจ็บปวดล้วนไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เรื่องยากนั้นใช้เวลา จึงไม่ผิดอะไรถ้าเราจะหยุดพักและก้าวต่อไปเมื่อถึงจังหวะของมัน คือสิ่งที่เอมิริได้เรียนรู้จากการอยู่กับคุณตาครั้งนี้

ชีวิตมีจังหวะของมันเสมอ เราเชื่ออย่างนั้น และบ้านพักใจโอบไออุ่นทะเล ก็ย้ำกับเราแบบนั้น”

“แฟนๆ ของกิกิคงจำกันได้ ตามธรรมเนียมโบราณ เมื่อแม่มดอายุครบสิบสามปี เด็กหญิงจะต้องตามหาเมืองที่ยังไม่มีแม่มดอาศัยอยู่เพื่อออกไปใช้ชีวิตที่นั่น เป็นการบอกให้คนทั่วไปรู้ว่ายังมีแม่มดหลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้ แต่เมื่อเกะเกะปรากฏตัวขึ้น พร้อมพลังอำนาจลึกลับบางอย่าง คนในเมืองโคริโกะต่างร่ำลือกันว่าเกะเกะเป็นแม่มดอีกคน และเกะเกะเองก็ดูพอใจที่ได้เป็นแม่มดอีกคนหนึ่ง เรื่องนี้รบกวนจิตใจกิกิเหลือเกิน

กิกิยังจำเป็นและสำคัญต่อเมืองโคริโกะไหม เธอเริ่มไม่มั่นใจแล้ว”

“ไม่เพียงเฉพาะนักอ่าน คนทำหนังสือเองก็มักจะถูกหนังสือประเภทนี้ดึงดูด และ วันวาน ณ ร้านหนังสือโมริซากิ หนังสือเล่มเล็ก ๆ นี้ก็เชิญชวน Bibli ให้หยิบมาทำเช่นกัน ยิ่งได้รู้ว่านวนิยายเล่มนี้ดำเนินเรื่องในร้านหนังสือเก่าแห่งย่านจิมโบโจ จุดหมายปลายทางในฝันใจกลางกรุงโตเกียวที่คนรักหนังสือหลายคนอยากไปเยือนสักครั้ง เราก็เหมือนกับตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ”

“ดนตรีเชื่อมโยงผู้คนกับความทรงจำไว้ด้วยกัน บางครั้งเรื่องสำคัญก็ซุกซ่อนอยู่ลึกจนอาจลืมเลือนไป การได้ยินเสียงที่เชื่อมโยงกับความทรงจำเหล่านั้น อาจทำให้เราฉุกคิดได้ว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญ อะไรที่ควรละวาง หรืออะไรที่ไม่ควรปล่อยมือจากมันไป

ดีเหลือเกินหากเสียงที่อยู่ในหัวใจของเราส่งไปถึงใครสักคน

และคงดีเหลือเกิน หากเรายังจำได้ถึงความทรงทรงจำแสนสุขและสิ่งสำคัญที่อยู่ในหัวใจเสมอ”

“หนังสือเล่มนี้กระตุ้นความคิดและเปิดมุมมองใหม่ ๆ ที่เราอาจไม่เคยพิจารณามาก่อน เป็นเล่มที่ท้าทายความเชื่อแบบเดิม ๆ ที่มองว่าความทุกข์เป็นสิ่งไม่พึงปรารถนาและควรขจัดมันออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และทำให้เราหันมามองเห็นแง่งามในความทุกข์ที่เรากำลังเผชิญอยู่ ไม่ว่ามันจะเป็นบททดสอบหรือส่วนหนึ่งของเส้นทางสู่ความหมายของชีวิตก็ตาม เป็นเล่มที่อยากแนะนำให้คนที่ชอบการขบคิดเรื่องชีวิตได้อ่านกันค่ะ”

“โปรดอย่าบอกให้ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าสู้ไปมากกว่านี้อีกเลย เพราะทุกวันของพวกเขาล้วนคือการต่อสู้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะสู้กับความรู้สึกภายในหัวใจและร่างกายของตัวเอง หรือสู้กับสังคมภายนอกที่มองเข้ามาอย่างไม่เข้าใจ”

“เชื่อว่าผู้อ่านหนังสือเล่มนี้จะคอยเอาใจช่วยคุณสตีฟอยู่ตลอดการเดินทางเหมือนกับเราขณะที่เขาผจญภัยเข้าไปในโลกของจิบลิ และได้พบเจอ ผิดพลาด เรียนรู้ ต่อสู้กับสิ่งต่าง ๆ มากมายระหว่างทาง

สำหรับใครที่กำลังเป็น (หรือเคยเป็น) ไกจิน เราเชื่อว่าคุณจะต้องมีเรื่องเล่าสนุก ๆ ไม่แพ้คุณสตีฟมาแชร์อย่างแน่นอน และเราอยากฟังประสบการณ์เหล่านั้น ส่วนใครที่รู้จัก ไกจิน ใกล้ตัว ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจมีเรื่องที่กำลังอยากเล่าให้ใครสักคนฟังอยู่ก็เป็นได้ อย่างที่คุณสตีฟกล่าวว่าการเป็น ไกจิน นั้น ‘เหงาเป็นบางครั้ง พึ่งพาความเมตตาจากคนอื่นๆ และมักหลงใหลในความพิเศษและเป็นเอกลักษณ์ของประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และผู้คน … อยู่เสมอ’ “