ศตวรรษที่ 21 คงเป็นช่วงเวลาที่ผู้คนกังวลมากที่สุดว่าเราจะก้าวไปข้างหน้าได้อย่างไร การประสบความสำเร็จกลายมาเป็นบรรทัดฐานที่ต้องไปให้ถึง ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี ยิ่งใช้เวลาได้คุ้มค่าในขณะมีชีวิตยิ่งน่ายกย่อง และการแฮ็กก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือให้ผู้คนมุ่งหน้าไปได้ไวขึ้น แต่ไม่ใช่ทุกการแฮ็กจะทำให้เราสะดวกสบายขึ้น มิหนำซ้ำบางทีเรายังติดกับดักของเส้นทางลัดนี้อีกด้วย
หนึ่งในสิ่งที่เราแฮ็กกันมากที่สุดก็คือ “การแฮ็กเวลา” ซึ่งในหนังสือ “ชีวิตที่ใช่ ไม่ต้องใช้ทางลัด” ได้กล่าวถึงไว้หนึ่งบทใหญ่
นักประวัติศาสตร์อย่าง อี. พี. ทอมป์สัน เสนอว่ายุโรปสามารถแบ่งเป็นยุคด้วยทิศทางการทำงานสองแบบ คือ การทำงานแบบมุ่งสู่งาน และการทำงานแบบมุ่งสู่เวลา ซึ่งยุคก่อนจะไม่ค่อยแบ่งแยก “งาน” กับ “ชีวิต” ออกจากกัน เช่น การพาแพะไปกินหญ้า รีดนมวัว ให้อาหารสัตว์ เวลาใช้จ่ายไปโดยไม่ต้องคิด
ผิดกับยุคสมัยนี้ที่เป็นการทำงานแบบมุ่งสู่เวลา อันเกิดมาพร้อมกับโลกอุตสาหกรรม เราจำเป็นต้องทำงานให้ได้ประสิทธิภาพและมีประสิทธิผลมากที่สุดตามเข็มนาฬิกา จนเกิดเป็นการจัดลำดับความสำคัญ ตัวอย่างเช่น เมื่อปี 1918 ไอวี ลี ถูกเชิญไปช่วยปรับปรุงผลิตภาพของคณะผู้บริหารบริษัทหนึ่ง ลีไม่ได้เรียกค่าตัวล่วงหนา แต่ขอเวลา 15 นาที เพื่อคุยกับผู้บริหารทีละคน แล้วหลังจากนั้น 3 เดือนค่อยจ่ายค่าจ้างที่คิดว่าเหมาะสม
สิ่งที่ลีทำคือการอธิบายว่าในตอนเลิกงานของแต่ละวัน ให้จดลิสต์งานที่จะทำในวันพรุ่งนี้แล้วเรียงลำดับความสำคัญของพวกมัน พอถึงวันรุ่งขึ้นก็ให้ทำตามนั้น ทำแบบนี้ซ้ำๆ ต่อเนื่องไป หลังจากผ่านไป 3 เดือน ผลลัพธ์เป็นที่น่าพอใจมาก และลีได้ค่าจ้าง 25,000 เหรียญ (เทียบเท่ามากกว่า 400,000 เหรียญในปัจจุบัน)
นี่ก็คือหนึ่งในวิธีการแฮ็กเวลานั่นเอง พวกไลฟ์แฮ็กเกอร์จะกระตือรือร้นเป็นพิเศษกับสิ่งที่เรียกว่า “เวิร์กโฟลว์” คุณจะต้องรวบรวมสิ่งที่ต้องทำ ประมวลผล จัดระเบียบ ทบทวน และทำให้เสร็จสิ้น ความจริงก็ฟังดูเป็นเรื่องที่ดีใช่ไหมล่ะ? ใช่แล้ว บางวิธีก็ให้ผลลัพธ์ที่ดีด้วยวิธีการที่ดี แต่บางวิธีก็ดูจะมีวิธีการที่สุดโต่งไปสักหน่อย เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ตามที่หวัง ซึ่งไม่ใช่แค่กับเรื่องแฮ็กเวลาเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงการแฮ็กอื่นๆ ภายในเล่มด้วย
บางทีเราก็ถูกล่อลวงให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยไม่คำนึงถึงภาพรวมของสิ่งที่เราให้ความสำคัญอย่างแท้จริง และนี่คงเป็นเหตุผลให้ โจเซฟ เอ็ม. รีเกิล จูเนียร์ อยากชวนเรามาทบทวนถึงการแฮ็กชีวิตว่ามันสร้างและทำลายจิตใจเราไปอย่างไรได้บ้าง เพราะหลายคนอาจหมดไฟก่อนวัยอันควร ด้วยความกดดันที่มุ่งแต่จะไปให้ถึงเป้าหมาย โดยมองข้ามว่าวิธีการนั้นมันดีต่อสุขภาพและจิตใจเราหรือเปล่า