เราได้ยินกันเสมอว่ามนุษย์นั้นโหดร้าย เราเข่นฆ่ากัน เราชั่วร้าย และเราสามารถกลายเป็นปีศาจได้เมื่อมีอำนาจในมือ เราแย้งไม่ได้หรอกว่าสิ่งนั้นไม่จริงหรือไม่เคยเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ แต่! หากเราไม่ได้ปิดตาไว้ข้างหนึ่งก็คงจะเห็นว่าในอีกมุม “มนุษย์ไม่เคยไร้หัวใจ”

รุตเกอร์ เบรกแมน ไม่ได้โลกสวยถึงขนาดมาสั่งสอนกับเราว่ามนุษย์นั้นงดงาม สิ่งที่เขาทำคือการสืบเสาะและค้นหาความจริงมาโต้แย้ง เพื่อให้เราได้มองเห็นอีกด้านหนึ่งของความจริง ประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบัน โฮโมเซเปียนส์ไม่ได้ฉลาดกว่า เก่งกว่า หรือโหดร้ายกว่าโฮโมสายพันธุ์อื่น แต่พวกเขาเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันเป็นสังคม และมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

พออ่านมาถึงตรงนี้คุณอาจเกิดคำถาม ถ้าเป็นแบบนั้นสงครามโลกครั้งที่ 1 และ 2 คงไม่เกิดขึ้น ซึ่งนี้ก็เป็นโจทย์ที่ยากที่สุดสำหรับตัวผู้เขียนเช่นกัน ถึงอย่างนั้นรุตเกอร์ก็พยายามหาสิ่งที่พอจะมาช่วยคัดง้างได้บ้างว่าในความโหดร้ายนั้นมีสิ่งใดซ่อนอยู่ ในสงครามแบบนั้น ความดีงามของมนุษย์อยู่ที่ไหน ท่ามกลางควันปืนและซากศพ อะไรทำให้มนุษย์พรากชีวิตไปจากกัน

รุตเกอร์ได้ทำการศึกษาเหตุการณ์ที่มีชื่อเสียงด้านความโหดร้ายในมุมมองใหม่ ตั้งแต่เหตุการณ์อย่างในวรรณกรรมชื่อก้อง วัยเยาว์อันสิ้นสูญ การทดลองเรือนจำสแตนฟอร์ด ความตายของแคทเธอรีน ซูซาน เจโนวีส และการฉ้อฉลของคนที่มีอำนาจ

รุตเกอร์แสดงให้เห็นว่าการเชื่อในความเมตตากรุณาของมนุษย์ และการเห็นแก่ผู้อื่นสามารถเป็น วิธีคิดแบบใหม่ และทำหน้าที่เป็นรากฐานของการเปลี่ยนแปลงในสังคม ตอนนี้ถึงเวลาที่เราจะมีมุมมองใหม่เกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์ ว่าเราไม่ได้เกิดมาเห็นแก่ตัวและชั่วร้าย

เพราะ “ที่ผ่านมา มนุษย์ไม่เคยไร้หัวใจ”

รุตเกอร์ เบรกแมน เป็นนักประวัติศาสตร์และนักเขียน มีผลงานตีพิมพ์มาแล้วทั้งหมด 5 เล่ม ทั้งภาษาดัตช์และภาษาอังกฤษ ผลงานภาษาอังกฤษ คือ Utopia for Realists ตีพิมพ์เมื่อปี 2560 และ Humankind ตีพิมพ์เมื่อปี 2563 ทั้งสองเล่มติดอันดับหนังสือขายดีของนิวยอร์กไทม์และขายลิขสิทธิ์ไปมากกว่า 40 ประเทศทั่วโลก เขาได้รับการขนานนามจากสื่อยักษ์ใหญ่อย่าง The Guardian ว่าเป็นผู้นำทางความคิดรุ่นใหม่แห่งเนเธอร์แลนด์ (Dutch wunderkind of new ideas)