‘The Cather in The Rye’ เขียนขึ้นในปี 1945 ที่ World War II จบลง และเป็นปีเดียวกับที่เด็ก ๆ หลายคนพบว่าพวกเขาต้องโดดเดี่ยวจากสงครามและพวกผู้ใหญ่ที่ทอดทิ้งไป ถัดมาอีกหลายปี J. D. Salinger ได้เขียน Franny and Zooey ซึ่งมีเนื้อเรื่องสื่อถึงความคิดอันสับสนว้าวุ่นของหนุ่มสาวที่กำลังจะเข้าสู่วัยผู้ใหญ่

ความโดดเดี่ยวของเด็ก ๆ จากการกระทำของพวกผู้ใหญ่จึงเป็นใจความสำคัญหนึ่งของทั้งสองเล่ม

โดยเฉพาะใน ‘The Cather in The Rye’ ที่ชัดเจนมากจากการเล่าถึงนครนิวยอร์กผ่านมุมมองของ ‘โฮลเดน’ เด็กชายที่โกรธเกลียดผู้ใหญ่ทุกคน แต่กลับรักและชื่นชมน้องสาวตัวน้อยวัยสิบขวบที่ชื่อ ‘ฟีบี’ โฮลเดนมองว่าพวกผู้ใหญ่ช่างจอมปลอม เสแสร้ง และเป็นต้นเหตุทำให้โลกนี้ไม่น่าอยู่

ครั้งหนึ่งโฮลเดนกับฟีบีคุยกันถึงเนื้อเพลงของบทเพลงที่มาจากบทกวีของโรเบิร์ต เบิร์นส์
และท่อนที่โฮลเดนจำได้นั้นร้องว่า
“ท้องทุ่งข้าวไรย์ ถ้ามีใครหล่น ก็มีคนคอยรับ”

ท่ามกลางความสับสนและชีวิตอันหลงทางของโฮลเดน ความปรารถนาเดียวในใจเขา คือ การคอยช่วยเหลือเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นในทุ่งข้าวไรย์ ซึ่งเขาจินตนาการว่ามีหน้าผาอยู่ล้อมรอบทุ่งนั้น และโฮลเดนจะเป็นผู้คอยรอรับเด็ก ๆ ทุกคนที่เผลอร่วงหล่นจากหน้าผา

นอกจากนี้ ผู้อ่านจะสัมผัสได้ว่าโฮลเดนว้าวุ่นใจเกี่ยวกับตัวเองอยู่ตลอดทั้งเรื่อง เพราะขณะที่เขาเกลียดผู้ใหญ่สุดใจ เขาเองก็กำลังเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ทุกวัน

ตอนที่ซาลินเจอร์เขียนเล่มนี้ โฮลเดน คอลฟีลด์ ก็กลายเป็นตัวแทนวัยรุ่นหัวขบถของอเมริกาในช่วงเวลานั้นที่รู้สึกเหมือนถูกทิ้งไว้บนโลกที่กว้างเกินไป และเป็นเช่นนั้นตลอดมาจวบจนยุคปัจจุบัน

เพราะแม้ WWII จะจบลงในปีที่โฮลเดนถือกำเนิด ทว่าความเจ็บปวดของเด็ก ๆ ไม่สิ้นสุด เพราะยังมีสงครามเย็นที่ดำเนินต่อมาอีก จนเกิดการประท้วงครั้งใหญ่ของกลุ่มวัยรุ่นในอเมริกา เพื่อต่อต้านสงครามเวียดนามและการเหยียดสีผิว และเพื่อบอกกับพวกผู้ใหญ่ว่าพวกเขาไม่ต้องการความขัดแย้งอีกแล้ว

แต่ก็อย่างที่ทุกคนรู้กันดี ไม่ว่าจะมีหนังสือเช่นนี้อีกสักกี่เล่ม พวกผู้ใหญ่ก็ยังคงเฉยเมยและความขัดแย้งบนโลกนี้ก็คงไม่มีจบสิ้น แม้แต่ประเทศไทยในเวลานี้เอง

เดอะแคตเชอร์อินเดอะไรย์ The Catcher in The Rye

แฟรนนี่แอนด์ซูอี้ Franny and Zooey

💥ซื้อแพ็กคู่ลด 20% เฉพาะรอบ Pre-order
จาก 709.- เหลือ 567.-

ผู้เขียน เจ. ดี. ซาลินเจอร์
ผู้แปล ภาณุ บุรุษรัตนพันธุ์
ผู้วาดภาพปก Mongol Navy