อย่าเพิ่งกลัวการ “ทิ้ง” แค่เพราะเราไม่เคยทำมันมาก่อน

เมื่อชีวิตเกิดความเปลี่ยนแปลงย่อมเป็นธรรมดาอยู่แล้วที่เราจะกังวลบ้าง แต่เชื่อเถอะว่าการเปลี่ยนแปลงย่อมดีกว่าการไม่ทำอะไรเลย เพราะนั่นอาจหมายถึงการที่เราไม่เติบโตไปถึงไหนสักที บทเรียนแรกที่จะทำให้เราพัฒนาตัวเองได้ก็คือ การ “ฝึกทิ้ง” ที่ผ่านมาเราอาจไม่ตระหนักเลยด้วยซ้ำว่าการทิ้งจะจำเป็นอย่างไร แต่ลองคิดดูสิว่าถ้าเราแบกสัมภาระที่หนักเกินไป เราก็คงไปข้างหน้าได้ช้าลง แล้วคงเหนื่อยกลางทางจนถอดใจ แบบนั้นสู้ทิ้งบางอย่างไปให้เบาตัว เราก็คงไปได้ไกลมากเท่าที่คิด!

มาฝึกวิชาตัวเบา ด้วยการ “ทิ้ง” กันเถอะ

จริงอยู่ว่าการทำสิ่งเดิมๆ ที่คุ้นเคยนั้นย่อมเป็นอะไรที่ทำให้เรารู้สึกปลอดภัยและมั่นใจมากกว่า แต่เมื่อสภาพแวดล้อมเปลี่ยนไป ชีวิตก้าวสู่บทเรียนใหม่ วิธีที่เคยทำได้ผลก็กลายเป็นสิ่งที่ล้าหลังได้เหมือนกัน การบอกลา “วิธีที่ทำเป็นประจำ” อาจเป็นเรื่องยากเย็น แต่ถ้าเราหยุดนิ่งและไม่รับเอาวิธีใหม่ๆ เข้ามาบ้าง ชีวิตก็อาจพลาดโอกาสอีกหลายๆ อย่างไป แบบนั้นจะน่าเสียดายกว่าอีก

เราถูกสอนมาว่าให้รับผิดชอบกับคำพูดของตัวเอง นั่นก็จริงอยู่ เพราะถ้ามันเกี่ยวพันกับความถูกต้อง เราก็ควรทำให้ถูกต้อง แต่ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่า เราก็ไม่จำเป็นต้องยึดติดกับคำพูดขนาดนั้นก็ได้ ไม่ต้องคิดว่าเพราะพูดไปแล้ว เลยต้องทำแบบนี้ตลอดไป ที่เราต้องทำก็คือการแสดงออกอย่างตรงไปตรงมา ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญสำหรับเราในตอนนี้ต่างหาก

คนเราเกิดมาก็ต้องแตกต่างกันเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น สิ่งที่เป็นเรื่อง “ปกติหรือธรรมดา” ของคนอื่นอาจจะไม่ใช่สิ่งเดียวกับเราก็ได้ อย่าโอนอ่อนต่ออะไรง่ายๆ เพียงเพราะ “เพราะทุกคนทำกันแบบนี้” แต่ตั้งคำถามกับมันก่อนว่านั่นคือสิ่งที่เราเห็นด้วยจริงๆ หรือเปล่า ถ้ามันเป็นตัวการฉุดรั้งเราไว้ เราจะลองทำวิธีของเราดีกว่ารับเอา “วิธีปกติ” ของคนอื่นมาจะดีกว่า

เราไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบไปทุกเรื่อง เพราะมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย คนเรามีเรื่องที่ถนัดและไม่ถนัด เราอาจจะทำสิ่งหนึ่งได้ดีมากๆ ในขณะที่อีกสิ่งแค่พอทำได้ นั่นก็ไม่เป็นไร เวลาของเรามีจำกัด เราจะใช้มันไปกับสิ่งที่ไม่ถนัดบ้างก็ได้ แต่อย่าให้มันมากจนเกินไป ไม่เช่นนั้น “เวลา” ที่เราจะได้ใช้สร้างคุณค่าให้ตัวเองก็จะลดน้อยลงไปด้วย