“แต่การเรียนรู้ที่จะยอมรับและอยู่กับอารมณ์ทั้งมวลของตัวเองมักไม่ใช่สิ่งที่พวกเราส่วนใหญ่ทำกัน คนส่วนใหญ่แสดงพฤติกรรมไปตามค่าตั้งต้น โดยหวังว่ามันจะช่วยเบี่ยงเบนหรืออำพรางความรู้สึกด้านลบ เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องเผชิญหน้ากับมันโดยตรง”

ย่อหน้านี้ในหนังสือ EMOTIONAL AGILITY คงทำให้ใครหลายคนพยักหน้าตาม สังเกตได้จากคำถามง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน ถ้ามีคนถามว่าคุณสบายดีไหม สิ่งที่คนส่วนใหญ่มักตอบก็คือ “ฉันสบายดี” ทั้งที่จริงๆ แล้วไม่ได้หมายความตามนั้น เราจะมองว่าเป็นการตอบแบบขอไปทีก็ได้ แต่เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าไม่ได้ตอบตัวเองในแบบเดียวกัน

จากการศึกษาผู้ใหญ่ 2,000 คน จากแคมเปญ ‘I’m Fine’ พบว่าพวกผู้ใหญ่พูดคำว่า “ฉันสบายดี” เฉลี่ย 14 ครั้ง/สัปดาห์ แม้จะมีเพียง 19% เท่านั้นที่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ และเกือบ 1 ใน 3 ของผู้ตอบแบบสอบถามกล่าวว่าพวกเขามักโกหกว่ารู้สึกอย่างไร ขณะที่ 1 ใน 10 โกหกเกี่ยวกับสภาวะทางอารมณ์ของตัวเองอยู่เสมอ

เหตุผลผลักๆ มาจากอะไร?? มันเป็นเพราะเราต้องการหลีกเลี่ยงสิ่งที่จะตามมาไงล่ะ!!
หลีกเลี่ยงความรู้สึกเจ็บปวด – โดยมาก เราเติบโตมาในครอบครัวที่ไม่อนุญาตให้โกรธหรือเสียใจ คำพูดที่ได้ยินคือการบอกว่าให้หยุดร้องไห้หรือถ้าทำผิดจะถูกลงโทษ ความรู้สึกของเราจึงถูกเพิกเฉยไปโดยปริยาย เมื่อมันเกิดขึ้นซ้ำๆ เราเลยจดจำว่าไม่มีใครสนใจความต้องการของเราหรอก
หลีกเลี่ยงความขัดแย้ง – การแบ่งปันความรู้สึกหรือความคิดเห็นที่แท้จริงอาจทำให้ใครบางคนโกรธเรา นั่นส่งผลให้เราลำบากใจที่จะพูดบางอย่างออกไป
หลีกเลี่ยงปัญหาของตัวเอง – เราต้องการให้คนอื่นคิดว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เรากลัวความอับอาย และถ้าพวกเขารู้ความจริงก็อาจตัดสินเรา มันยากที่จะยอมรับความไม่สมบูรณ์แบบ หรือร้องขอความช่วยเหลือ

การหลีกเลี่ยงจึงไม่ต่างอะไรกับการเก็บกดอารมณ์ของตัวเอง และสิ่งนี้แหละที่จะขัดขวางการเติบโตของเรา อย่างแรกที่เราต้องทำคือการยอมรับก่อนว่า “ฉันไม่ได้สบายดี” ซื่อสัตย์กับตัวเองให้มากขึ้น ไม่ว่าคุณจะพร้อมแบ่งปันความรู้สึกนี้กับใครหรือไม่ แต่จงพยายามยอมรับมันกับตัวเอง ให้ความใส่ใจว่าตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรแทนที่จะผลักมันออกไปในทันที เผชิญหน้ากับมันด้วยความกล้าหาญ แล้วเราจะเท่าทันอารมณ์ของตัวเองมากขึ้นอย่างแน่นอน!