ความบกพร่องของเธอและความบกพร่องของเขา นับเป็นสิ่งที่มีไว้เพื่อเติมเต็มกันและกัน แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาแสนสั้นก็ตาม

เคยไหม… สักครั้งหนึ่งในชีวิตที่ คุณกำลังเดินอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่แล้วก็ชะงักเท้าลง สับสน และเปลี่ยวเหงา คุณอยากจะทรุดตัวลงตรงนั้น แต่ก็ทำไม่ได้ คุณจะเริ่มคิดถึงสถานที่ที่ปลอดภัย ใครสักคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ หรืออะไรก็ตามที่จะทำให้ก้าวต่อไปได้ วินาทีแบบนั้นคุณคิดถึงใคร

ร้านเหล้าคารินกะดูไม่น่าใช่สถานที่ปลอดภัยดังว่า มันทั้งเล็กแคบ อึดอัด โกโรโกโส แต่เมื่อ ‘ยามะจัง’ ได้เข้าไปแล้ว เขากลับพบว่ามันน่าสนใจกว่าที่คิด ความกลัดกลุ้มดูจะได้รับการบรรเทาลง และคนที่เขาต้องชะตาตั้งแต่แรกก็คือ ‘ยูเมะจัง’ สาวเจ้าของร้าน

ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองค่อยเป็นค่อยไป พวกเขารู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คนที่สมบูรณ์ แถมยังกระพร่องกระแพร่งมีปมและบาดแผล แต่ทุกครั้งที่ได้เจอ มันมักจะมีพลังงานที่ดีส่งถึงกันเสมอ เขารับฟังเธอ เธอรับฟังเขา หัวเราะ แลกเปลี่ยน ปลอบประโลม ความสัมพันธ์ที่อาจไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นในรูปแบบของคู่รักหรือการแต่งงาน แต่มีค่าให้คิดถึงแม้เวลาจะผ่านไป

การมีชีวิตอยู่อาจเจ็บปวด แต่ถ้ามีช่วงเวลาที่งดงามเป็นรางวัล คุณจะไม่คิดว่ามันคุ้มค่าหรอกหรือ