Editors’ Picks แนะนำหนังสือเข้าบ้านนักอ่าน จากบรรณาธิการบริหาร

“ยังไงฉันก็จะเลิกงานตรงเวลาค่ะ” (I will not work overtime) นิยายที่ว่าด้วยสาวออฟฟิศวัย 30 ต้นๆ ที่ตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะเลิกงานให้ตรงเวลา ไม่ทำงานล่วงเวลาอย่างเด็ดขาด เพราะเธออยากจะใช้เวลาส่วนตัวที่เหลือของวันกับสิ่งที่เธอต้องการทำจริงๆ ซึ่งขัดกับค่านิยมของคนญี่ปุ่นที่ชอบทำงานหนัก และอุปสรรคก็คือเจ้านายและเพื่อนร่วมงานที่พยายามจะเดินตามค่านิยมนั้น เป็นนิยายขายดีที่ญี่ปุ่นในปี 2018 และถูกซื้อลิขสิทธิ์นำไปสร้างเป็นซีรีส์ญี่ปุ่นสุดฮิตในปี 2019 ในชื่อ “I Will Not Work Overtime, Period!” (Watashi, Teiji de Kaerimasu)

ครั้งแรกที่ได้อ่าน เราแอบขำไปกับลีลาการเอาตัวรอดของยุย ตัวละครเอกของเรื่องที่ต้องพยายามหลบเลี่ยงการเผชิญหน้าและสายตาของคนที่ออฟฟิศเวลาเลิกงาน และทุกคนยังคงนั่งทำงานกันอยู่ ซึ่งคิดว่าหลายคนที่ทำงานออฟฟิศน่าจะเคยเจอกับสถานการณ์แบบนี้มาบ้าง แต่ในความสนุกของเรื่องราวก็พบประเด็นที่น่าสนใจมากๆ ว่าทุกวันนี้เราทำงานไปเพื่ออะไรกันแน่

เนื้อหาโดนใจมนุษย์ออฟฟิศแทบทุกคน เรื่องราวของเจ้านายสุดเขี้ยวที่อยากได้งานชั้นเลิศจากลูกน้อง เพื่อความสำเร็จขององค์กร กับคนทำงานรุ่นใหม่ที่ไม่ได้ยึดติดกับบริษัท โดยอยากรักษาชีวิตส่วนตัวพร้อมไปกับรับผิดชอบชีวิตการทำงานให้สมดุล ตัวละครในนิยายใกล้เคียงกับผู้คนในชีวิตจริงที่เห็นได้ตามบริษัทต่างๆ มีสีสันและชวนให้หัวเราะไปกับเรื่องราวของพวกเขา คิดว่าสิ่งที่คนอ่านน่าจะสนใจก็คือในหลายๆ ครั้งเราเองก็ไม่ต่างจากตัวละครในนิยายเล่มนี้ บางส่วนในตัวเราก็เหมือนคนนี้ และอีกบางส่วนก็คล้ายคนนั้น ซึ่งพอได้อ่านแล้วก็ทำให้เห็นได้ว่าตลอดเวลาที่เราทำงานในบริษัทนั้นเราเป็นคนแบบไหน และต่อไปในวันหน้าเราอยากจะเป็นคนแบบไหน

“การลาพักร้อนคือสิ่งจำเป็น ไม่ว่าใครก็มีวันที่ร่างกายหรือจิตใจเสียสมดุลด้วยกันทั้งนั้น หากทำงานโดยไม่สนใจเสียงเรียกร้อง ของจิตใจและร่างกาย ก็ต้องหยุดพักชั่วนิรันดร์” – เห็นด้วยกับประโยคนี้มากๆ เพราะเวลาคนเราทำงานไปนานๆ ความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจจะทำให้เราไม่ค่อยอยากลุกออกไปไหน การลาพักร้อนจึงไม่ใช่แค่การได้หยุดอยู่บ้าน แต่คือการชวนออกจากสิ่งแวดล้อมเดิมๆ ชั่วคราว เปลี่ยนภูมิทัศน์ในการมองชีวิตบ้าง แม้จะกินเวลาแค่ไม่กี่วันก็ตาม

เล่มที่อยากแนะนำคู่กัน : “ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน” เพราะนอกจากภาพปกจะถูกวาดโดยคนเดียวกันแล้ว (คุณ jiranarong) เนื้อหาในเรื่องก็ยังชวนขบคิดถึงคุณค่าและความหมายของการมีชีวิตเหมือนกันอีกด้วย