Editors’ Picks แนะนำหนังสือเข้าบ้านนักอ่าน จากกองบรรณาธิการ

“ฉันไม่ได้อ่อนไหว เธอนั่นแหละที่ทำเกินไป” เป็นหนังสือจิตวิทยาที่ว่าด้วยการอยู่กับ “คน” อย่างไรถึงจะไม่เจ็บปวด บ่อยครั้งที่เรารู้สึกไม่มีความสุข เพราะคำพูดและการกระทำของคนที่อยู่รอบๆ ตัวเรา ซึ่งบางครั้งบางเรื่องอาจปล่อยผ่านได้ แต่บางเรื่องก็ติดเป็นบาดแผลในใจไปอีกนาน ส่งผลต่อสภาพจิตใจของเราเองและความสัมพันธ์ไปด้วย ถ้าอย่างนั้นเราจะอยู่ร่วมกับคนอื่นได้ยังไง โดยที่ใจเราเองก็ต้องไม่เจ็บปวดจนเกินไป

ด้วยชื่อเรื่องก็ทำให้เข้าใจว่าเป็นหนังสือที่ตั้งใจจะดุคนที่ชอบล้ำเส้นคนอื่นหรือเปล่า แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ถึงได้รู้ว่าไม่ใช่เลย หนังสือเล่มนี้จับเข่าคุยกับคนที่รู้สึกว่าถูกล้ำเส้นมากกว่าว่าควรจะปกป้องตัวเองยังไง เพราะเราคงไม่สามารถหลบเลี่ยงคนแบบนี้ไปได้ตลอด ทางที่จะช่วยเราได้ดีที่สุดก็คือเผชิญหน้ากับทั้งคนเหล่านั้น และปมปัญหาที่เป็นสาเหตุแท้จริงที่ทำให้เรารู้สึกแย่ เราชอบที่ผู้เขียนไล่เรียงเรื่องราว โดยเริ่มด้วยคำพูดที่ปลอบประโลมเรา เหมือนมีเพื่อนที่เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดเข้ามาตบบ่า บอกว่าสิ่งที่เราเจอมามันแย่นะ แต่หลังจากนั้นเพื่อนคนนี้ก็ค่อย ๆ บอกให้เราลุกขึ้นและพาเราไปพบกับปมปัญหาที่อยู่เบื้องหลังจิตใจ บอกวิธีสะสางปมความรู้สึกที่ติดค้าง และแนะนำว่าเราควรจะสร้างความเข้มแข็งในจิตใจยังไงได้บ้าง

เราคิดว่าหนังสือเล่มนี้เหมาะกับคนที่กำลังรู้สึกว่ามีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์กับคนรอบตัว หรืออย่างคนรุ่นใหม่และคนรุ่นเก่าที่มักจะมีความขัดแย้งกันทางความคิด ไปจนถึงคนที่พยายามทำให้เข้าใจมนุษย์หลายๆ รูปแบบ หนังสือรีเลทกับคนแทบทุกคน เพราะต้องมีสักครั้งในชีวิตที่เรารู้สึกหรือเจอปัญหาทำนองนี้ เวลาที่เจอใครพูดจาไม่ดีใส่ พอเราตอบโต้กลับไปว่าเราไม่พอใจนะ แต่อีกฝ่ายกลับบอกว่า “เธออ่อนไหวง่ายจัง” “เรื่องแค่นี้เอง” “แค่ล้อเล่นเอง” “ทำเป็นจริงจังไปได้” คำพูดทำนองนี้มันน่าโมโหและทำให้รู้สึกแย่จริงๆ แต่การอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ก็มีแต่ทำให้รู้สึกแย่ เมื่อสะสมความรู้สึกเหล่านี้ไปนานๆ โดยไม่ได้แก้ไข ก็อาจจะยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยว บางคนอาจถึงขั้นซึมเศร้าเลย เพราะฉะนั้นทำยังไงล่ะ การอ่านหนังสือเล่มนี้นอกจากจะช่วยปลอบใจ ยังบอกวิธีสะสางความรู้สึกแย่ๆ เหล่านั้นไปด้วย เพื่อจิตใจที่เติบโตอย่างมั่นคงและการสร้างขอบเขตอารมณ์ให้แข็งแรงด้วย

“ ‘ไม่มีประสบการณ์ใดควรถูกลบทิ้งไปจากชีวิต’ นี่คือคำที่ฉันคอยพร่ำบอกผู้คน ไม่ว่าจะเป็นเป็นเรื่องน่ายินดี หรือเรื่องสาหัสสากรรจ์ หากเรามองมันในภาพรวมทั้งชีวิต ก็จะเป็นเพียงดินก้อนหนึ่งเท่านั้น ทั้งความทุกข์ที่เข้ามาปกคลุมชีวิต และความสุขที่มากล้นจนแทบเสียสติ ทุกสิ่งเป็นได้เพียงก้อนดินก้อนหนึ่ง ไม่อาจกลายเป็นภูเขา”

เล่มที่อยากแนะนำคู่กัน : “ที่จริงแล้ว ฉันเป็นคนเก็บตัวนะ” แม้จะไม่ใช่หนังสือที่เน้นจิตวิทยาเข้มข้น แต่ก็เป็นหนังสือจากเกาหลีเหมือนกัน เป็นหนังสือที่ช่วยทำความเข้าใจมนุษย์หลากหลายรูปแบบ และมีโจทย์คล้ายๆ กันคือการอยู่ร่วมกับคนอื่นยังไงให้มีความสุขโดยที่ไม่ละทิ้งตัวตนของเราไป ในโลกที่เราต้องอยู่กับคนหลากหลาย อาจเกิดการล้ำเส้นกันได้เสมอ การที่เราสามารถทำความเข้าใจตัวเองและคนอีกหลายๆ แบบได้ มันคงจะช่วยทำให้เราเคารพซึ่งกันและกัน และอยู่ร่วมกันได้โดยที่ไม่ต้องปวดหัวจนเกินไป เลยคิดว่าคนที่เคยอ่าน “ที่จริงแล้ว ฉันเป็นคนเก็บตัวนะ” มาก่อนก็น่าจะชอบเล่มนี้ด้วย ส่วนใครที่ยังไม่ได้อ่านทั้งสองเล่ม ขอแนะนำทั้งสองเล่มเลยค่ะ ^^