เมื่อ “ทิ้งเป็น” แล้ว เราก็ต้องหัด “รับให้เป็น” ด้วย แต่การรับในที่นี้ไม่ได้หมายถึงสิ่งของเพียงอย่างเดียว มันรวมถึงความคิด การกระทำ คำพูดด้วย

ในหนังสือ “ฝึกตัวเองให้เป็นคนที่ทิ้งเป็น” จะมีบทใหญ่อยู่หนึ่งบทในหัวข้อ ‘รับให้มากเพื่อความสุข’ แต่ใช่ว่าเราจะรับหรือกอบโกยทุกอย่างมาจากคนอื่นๆ การรับไม่ใช่การเอาแต่ได้ แต่เป็นการรู้จักรับพลังจากภายนอก รู้จักรับฟังความคิดเห็นของตัวเอง และรู้จักรับความเป็นตัวเองของคนอื่น

เช่น การรู้จักรับฟังตัวเองนั้นจะทำให้เรารู้ว่าจริงๆ แล้วตัวเอง ‘ถนัดอะไร’

เราสามารถนำสิ่งนั้นไปต่อยอดในแง่ต่างๆ อาทิ การทำงาน คุณลองหันมานั่งคุยกับตัวเองหน่อยสิว่า อะไรเป็นสิ่งที่เรา ‘ทำได้ราวกับเรื่องปกติ’
เราคิดว่าใครๆ ก็ทำอาหารได้
เราคิดว่าใครๆ ก็ฟิตกล้ามเนื้อได้
เราคิดว่าใครๆ ก็สามารถเป็นผู้ฟังที่ดีได้
แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่! สิ่งที่เราทำได้ดีจนเป็นปกติอาจไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นทำได้ดีเช่นเรา ดังนั้น ความถนัดนี้จะกลายเป็นแหล่งรายได้ที่ดีที่สุดให้คุณ!

นอกจากรับฟังตัวเอง การรับพลังจากภายนอกก็พาชีวิตเราไปสู่อีกจุดได้เช่นกัน เมื่อเราตั้งเป้าหมายบางอย่างไว้ในใจ สิ่งที่เราทำได้ก็คือกำหนดเป้าไว้และพยายามพาตัวเองไปสู่จุดนั้น แต่พลังจากภายนอกก็สำคัญในฐานะแรงหนุน บางครั้งเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว บางครั้งก็ค่อยเป็นค่อยไป

ความพยายามจะส่งผลตอบแทนให้เราในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง ขอแค่เราเริ่มต้นลงมือทำ โดยที่รับรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่ตัวเองทำได้ก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว

ขอให้หนังสือเล่มนี้เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวความสำเร็จในชีวิตคุณ