เศรษฐกิจและสังคมจะก้าวหน้าได้ก็มาจากระบบการศึกษาที่ดี ในช่วงปี ค.ศ. 2000 เยอรมนีต้องหันกลับมาทบทวนเรื่องนี้อีกครั้งหลังผลการทดสอบ PISA ออกมา แล้วพบว่าผลออกมาเกือบรั้งท้ายในสามสิบประเทศที่มีการทดสอบ ทั้งยังถูกบอกว่ามีความไม่เท่าเทียมกันมากที่สุดในเรื่องผลการเรียน
ระบบการศึกษาในเยอรนีนั้นมียโยบายแตกต่างกันไปในแต่ละรัฐ ไม่มีหลักสูตรกลางที่ใช้กันทั่วประเทศ ดังนั้น การเรียนการสอนจึงไม่เหมือนกัน ส่งผลให้ระดับความรู้ของเด็กอาจแตกต่างกันไปในแต่ละท้องถิ่น
แต่หลังจากเหตุการณ์ข้างต้น เยอรมนีจึงมีการปรับหลักสูตรการศึกษาแบบมาตรฐาน และออกนโยบายเปลี่ยนแปลงในหลายๆ จุด อาทิ การขยายเวลาเรียน ให้ความสำคัญต่อชั้นปฐมวัยมากขึ้น สร้างเนื้อหาการเรียนที่ครอบคลุมทั้งเด็กเก่งและไม่เก่ง และในปี ค.ศ. 2015 เยอรมนีได้ยกเลิกค่าเทอมให้กับนักศึกษามหาวิทยาลัยเกือบทั่วประเทศ เพื่อให้ทุกคนเข้าถึงการศึกษาได้ แต่ใช่ว่านักศึกษาจะไม่มีค่าใช้จ่ายเลย เพราะยังมีการจัดเก็บค่าธรรมเนียนการจัดการด้านอื่นๆ อยู่
ปัจจุบันสถาบันอุดมศึกษาและมหาวิทยาลัยจะได้รับงบประมาณจากกระทรวงที่รับผิดชอบที่พวกเขาตั้งอยู่ โดยมีการเจรจาประจำปีหรือทุกๆ สองปี งบประมาณพื้นฐานนี้จะมีทั้งเรื่องการับนักศึกษาจำนวนมากขึ้น และเงินชดเชยจากการสูญเสียรายได้จากค่าเล่าเรียน
มหาวิทยาลัยในเยอรมันเริ่มมีหลักสูตรภาษาอังกฤษ เพื่อการแข่งขันในตลาดที่มีการแข่งขันสูง เพื่อดึงดูดนักศึกษาจากประเทศอื่นๆ เช่น จีนและอินเดีย จากตัวเลขที่มีล่าสุดในปี ค.ศ. 2016 มีนักศึกษาต่างชาติศึกษาอยู่ในเยอรมันกว่า 250,000 คน ซึ่งคิดเป็นอันดับสี่ของโลก
“นักศึกษาสามารถใช้เวลาหลายปี จากระดับปริญญาตรี ไปปริญญาโท จนถึงปริญญาเอก ชาวเยอรมันบางคนเริ่มทำงานเอาตอนอายุสามสิบ จะเรียกว่าช้าและเฉื่อยหรือถี่ถ้วนและมองระยะยาวก็ดี บางทีอาจจะทั้งหมดนั้นก็ได้”
การให้ความสำคัญกับระบบการศึกษานั้นเป็นสิ่งจำเป็นต่อการเติบโตของประเทศและเศรษฐกิจ แรงงานที่มีการศึกษาสูงก็จะทำให้เกิดการผลิตที่สูงไปด้วย จุดเด่นที่สำคัญอีกอย่างในการศึกษาของเยอรมนีก็คือการที่นายจ้างส่งพนักงานให้ไปศึกษาต่อ เพื่อความก้าวหน้าและความเข้าใจต่อการทำงาน
“ทักษาะที่เรียนรู้มักไม่เชื่อมโยงกับความต้องการของนายจ้างทันที เราแทบไม่เคยได้ยินว่า ‘ทักษะสูงเกินไป’”
เยอรมนีจึงมีแรงงานที่มีทักษะมากที่สุดประเทศหนึ่ง และนั่นก็เป็นผลลัพธ์การระบบการศึกษาล้วนๆ